وزغ بی گوش

نام فارسی : وزغ بی گوش نام علمی:  Bufo Surdus نام انگلیسی:  Earless Toad

محل پیدایش تیپ : بلوچستان

توصیف مختصر : نوعی بافو با اندازه متوسط فاقد قالب استخوانی روی سر غدد پاروتوئید کوچک چهار گوش حداکثر طول ان به اندازه طول پلک فوقانی پوست قسمت فوقانی خال خال تا زگیلی پرده شنا نامشخص و یک دهم تا یک پنجم اندازه چهارمین انگشت . برامدگی مفصلی زیر انگشت چهارم تک دارای چین کف پا نسبت طول غده پاروتوئید به طول پلک فوقانی 7/0 تا 1 و اندازه غده پاروتوئید در حدد11تا15 درصد طول پوزه تا مخرج .

اندازه به میلی متر :33

ملاحظات : وزغهای بی گوش از قدیم به عنوان گونه چند سنخی محسوب می شدند . به هر حال تقسیم بندی خصوصیات کلی آنها هنوز به طور کامل توضیح داده نشده است . این گونه در کوههای جنوبی ایران پراکنده است و به نظر میرسد که پرده صماخ ان از غرب به طرف شرق دارای کاهش تدریجی است . دارای غدد پاروتوئید که به طور مشخصی کوچک می باشد . پراکندگی این گونه به طور همه جانبه با منطقه پراکندگیBufo Virdis منطبق است .

مناطقی که دارای دو نوع وزغ هستندBufo Surdus بصورت پراکنده در قسمتهای جداگانه و در نواحی کمی شناخته شده در حالیBufo Virdis که بصورت اجتماعات فراوانی وجود دارد . علت احتمالی آن را محدودی عمومی وزغهای بی گوش در کوهستانها در رقابت فردی با B.Virdis می دانند .

انتشار جغرافیاتی : ایران – پاکستان

پراکندگی شناخته شده در ایران : در ایرن دو زیر گونه شناخته شده است .