از آنجا که در بلوچستان، باران کمى مىبارد و فصل ریزش آن کوتاه است، بنابراین پوشش گیاهى آن نیز ضعیف است، اما با این وجود، هرگاه که در طول سال یک یا دوبار بارانى ببارد، انواع گیاهان و گلها، سر از خاک بیرون مىآورند که در نوع خود بىنظیرند. بطور کلى پوشش گیاهى بلوچستان تُنُک و محدود است با این وجود در پوشش گیاهى آن تنوع زیادى مشاهده مىشود. در برخى از نقاط آن مثل کشورهاى آسیاى جنوب شرقى، کائوچو مىروید و در بعضى از جاها مثل سرزمین هندوستان درختان انبه و موز ، انجیر هندى و خربزه درختى (پَپِیا)به عمل مىآید. جنگلهاى بلوچستان به صورت متراکم و انبوه نیست و اغلب بطور پراکنده دیده مىشوند. و از آنجا که در کنار مسیلها، رودها و دامنه ارتفاعات رطوبت بیشتر و درجه حرارت کمترى وجود دارد، جنگلها و نباتات طبیعى از تنوع و تراکم بیشترى برخوردارند.
پوشش گیاهى هر منطقه متأثر از آب و هواى همان منطقه است. در هر منطقه بسته به شرایط اقلیمى و آب و هوا، گیاهانى مىرویند که بتوانند خود را با شرایط موجود تطابق داده و جامعه گیاهى را تشکیل دهند. از طرفى دیگر، پوشش گیاهى هر منطقه تنها به خشکى هوا و مقدار ریزش باران بستگى ندارد، بلکه استقرار پوشش گیاهى عمدتاً به دو عامل اقلیمى و محیطی (درارتباط با خاک) مبتنى است.
عمده ترین گونه درختى این منطقه آکاسیا است که پتانسیل جنگل شدن را به دلیل کمبود بارندگى و خاک نامناسب، ندارد. این منطقه تنها منطقه اى از ایران است که در آن نخل، بومى آنجاست و مىتوان درآن موز و سایر گیاهان گرمسیرى را کاشت. تعداد زیادى از گونه هاى درختچه اى و بوته اى فقط در این منطقه وجوددارد که که تقریباً تمام آن از صحرای افریقا تا عربستان و جنوب پاکستان، گسترده و پراکنده هستند. و بعضى از گونه هایى که در نقاط مرطوب این منطقه یافت مىشوند، از انواع گیاهان گرمسیرى مىباشند. رویشهاى این منطقه در زمره رویشهاى گرمسیرى و نیمه گرمسیرى بوده و یک منطقه خشک و گرم محسوب مىشود و گونه هاى شاخص آن نیز از عناصر گرمسیرى هستند.
در مورد عناصر گیاهى و مقایسه آن با گیاهان سایر نقاط ایران به این نتیجه مىرسیم که گیاهان این منطقه از ویژگیهاى منحصر به فردى برخوردار هستند بعضى از تیره ها و اکثر جنسهاى گیاهى این منطقه به جز در بلوچستان جنوبى در نقاط دیگر ایران دیده نمىشوند، به نظر مىرسد بلوچستان جنوبى تنها منطقه کشور است که مىتوان به راحتى و در شرایط طبیعى موز، خربزه درختى ، انبه و بسیارى از دیگر گیاهان گرمسیرى را به عمل آورد در حاشیه رودخانه هاى این منطقه علاوه بر چند گونه گز که مانند بسیارى از مناطق کشور، اطراف رودخانه را پوشانده است، به درختچه کوچکى از خانواده نخل بنام داز (نخل وحشى) بر مىخوریم که نقش اکولوژیکى با اهمیتى در جلوگیرى از سرعت سیلابها، تغذیه جانوران و اقتصاد منطقه برعهده دارد.پوشش گیاهى این منطقه داراى برگهاى خشن و کوچک مىباشد تا هم سطح تبخیر تقلیل یابد و هم در برابر گرما مقاومت نمایند. بیشتر گیاهان نیز داراى برگهاى ریز مىباشند، زیرا به علت خشکى زیاد، نور بسیار شدید است و براى عمل فتوسنتز احتیاج به برگهاى پهن نیست.
در بستر رودخانه ها و مناطقى که خاک عمیق بوده و رطوبت بیشترى دارد، فاصله افقى گیاهان کمتر شده و تراکم بیشترى را نشان مىدهد. در شیبهاى تند، غالباً خاک فرسایش یافته و سنگ مادر(سخت) نمایان است و به موازات آن پوشش گیاهى بسیار اندک است. هر جا که مختصر خاکى وجود داشته باشد، گیاهان معدودى که در آن شرایط قادر به رشد هستند، دیده مىشود. بطور کلى پوشش گیاهى منطقه، روى واریزه ها، مسیلها، رسوبات آبرفتى و واریزه هاى دشتى و بستر رودخانه ها وجود دارد.