پیاده روی

پیاده روی در مسیر دایره وار
چرا در مسیر دایره وار پیاده روی می‌کنیم؟
تمایل همه ما به حرکت برروی مسیری دایره وار به خاطر تفاوت در طول قدم هایمان است. این تفاوت سبب میشود که فرد هنگام پیاده روی معمولی تغییر جهت بدهد.
ارتش امپریال آلمان تحقیقاتی بر روی سربازان انجام داد تا به آنها کمک کند که این انحراف مسیر را تصحیح کنند. میزان این انحراف وقتی که با سرعت پیاده روی میکنیم یا وقتی سر رو به جلو قرار دارد مثل هنگامی که کوله پشتی حمل میکنیم بیشتر است. دور یک دایره کامل را زدن بین یک یا شش ساعت طول میکشد.
 

دلایل دیگر انحراف از یک مسیر مستقیم به شرح زیر است:
همه ما دارای «چشم غالب» هستیم. اگر با انگشت نشانه خود نقطه ای را در دوردست درحالی که هر دو چشم شما باز است نشانه بروید خواهید دید که انگشت شما تنها توسط یکی از چشمهایتان دنبال میشود.
عدم ایجاد تعادل در محتویات کوله پشتی یا خوب قرار نگرفتن کوله پشتی روی پشت شما باعث ایجاد انحراف میشود.
کسانی که صورتشان را درمقابل موانع مانند: وزش باد،باران، شیب تند یک تپه، توفان شن و نور خورشید برمی گردانند بیشتر درمعرض چنین انحرافاتی قرار میگیرند.
هنگامی که افراد به مانعی برمی‌خورند همیشه از سمت راست مانع آن را دور می‌رنند و طبیعتاً کمی منحرف می‌شوند. این مطلب در مطالعات ارتش سوئیس بر روی مسافرتهای کوهستانی نشان داده شده است.
چگونه در یک خط مستقیم حرکت کنیم؟
«کوتاهترین مسیر بین دو نقطه است.»
در یک فضای باز و بدون درخت نشانه ای را انتخاب کنید و به سمت آن حرکت کنید.
دو نشانه بارز در جلوی خود انتخاب کرده و آنها را به هم وصل کنید یا دو نقطه یا نشانه در پشت سر خود انتخاب کنید و آنها را به هم وصل کنید. هراز چند گاهی به عقب نگاه کنید تا مطمئن شوید در مسیر درست حرکت میکنید.
اگر فقط یک نشانه پیش رو دارید، یکی دیگر بسازید. (مثلاً پرچمی بر روی یک بلندی)
اگر گروهی از افراد درحال پیاده روی در منطقه ای هستند که تقریباً بدون هیچ نشانه و نمادی است میتوان از خود افراد گروه به عنوان نشانه استفاده کرد. افراد با فاصله های مشخص از یکدیگر حرکت میکنند به طوری که فاصله نفر آخر به اندازه ای است که در طول مسیر، نفر جلو و همچنین صف افراد درحال حرکت را ببیند. نفر آخر توسط افراد گروه با نفر جلو در تماس است وقتی احساس میکند که نفر جلو از مسیر مورد نظر منحرف شده به او علامت میدهد که به مسیر اصلی برگردد. این روش در روزهای برقی سخت کاربردی است. (در روزهای برفی افراد باید با طناب به هم وصل شده باشند.)
در تاریکی یا مه، فریاد زدن نفر آخر و یا انتقال پیام به صورت فرد به فرد (از ته صف به سمت جلو) راههای مناسبی برای حفظ مسیر می‌باشد.
رسیدن به صدایی که از دور می‌آید نیز میتواند مقصد مسیر حرکت ما باشد. برای تعیین جهت گوشهای خود را تیز کنید و سرتان را به سمت صدای مورد نظر کج کنید تا بتوانید جهت بلندترین صدایی را که در فضاست تشخیص دهید.

مسافت را حدس بزنید
64 متری دهان و چشم های افراد به خوبی قابل تشخیص است.
91 متری چشم ها به شکل نقطه دیده میشود.
183 متری ویژگی های کلی پوشش و لباس قابل تشخیص هستند.
274 متری صورتها را میتوان دید.
457 رنگ لباسها قابل تشخیص است.
6/1 کیلومتر تنه درختان بزرگ دیده میشود.
4 کیلومتر دودکش و پنجره خانه قابل دیدن است.
10 کیلومتر خانه های بزرگ، سیلوها و برجها قابل تشخیص هستند.

محاسبه مسافت
توانایی در محاسبه مسافت در شرایط مختلف زنده مانی بسیار مهم است. زیرا محاسبه درست مسافت به شما کمک میکند نیروی باقیمانده خود را حفظ کنید، ارتفاع را تخمین بزنید و زمان رسیدن به مقصد را با توجه به سرعت حرکت خود حدس بزنید.

شمارش قدم (هر قدم به عنوان یک فاصله)
طول قدمهای یک فرد با قد متوسط، تقریباً 76 سانتیمتر است و مسافت سه کیلومتر را روی زمین صاف در مدت یک ساعت طی خواهد کرد. آیا میخواهید متوسط قدمهای خود را بدانید؟
برای این کار تنها مقدار مسافتی را که پای راست شما طی میکند مدنظر داشته باشید، وقتی که به 100 قدم رسیدید آن مسافت را در دو ضرب کنید.
برای اینکه در شمارش اشتباه نکنید.

اشیاء در مواقع زیر نزدیکتر از واقعیت دیده میشوند:
وقتی که از بالای یک تپه
وقتی که نور روشن بر روی شیء می‌تابد.
هوا صاف است.
وقتی که به سطح آب، یا سطح برف یا شنزار نگاه میکنید.

اشیاء در مواقع زیر دورتر از واقعیت دیده میشوند:
نور کم است.
از روی سطحی موج دار به شی نگاه میکنید.
شیء در انتهای یک جاده یا خیابان قرار گرفته.
رنگ شی مورد نظر با رنگ فضای پشت آن (رنگ زمینه) مخلوط شده.

اول سفر مسافت کوتاه به نظر می‌آید ولی در انتها، راه طی شده بسیار طولانی میشود.
استفاده از انگشت برای تعیین مسیر
این روش بر این اصل استوار است که مسافت بین دو چشم تقریباً دهم مسافت چشم تا سر انگشتان شماست (دست درحالت کشیده به جلو).
وقتی که شما عرض و ارتفاع شیء ای که در مسافت دور است را می‌دانید:
دست خود را به جلو دراز کنید و انگشت اشاره خود را مستقیم نگه دارید، با یک چشم سر انگشت خود را به سوی شیء مورد نظر نشانه بروید.
انگشتان را تکان ندهید. دقت کنید وقتی با چشم دیگرتان به انگشت نشانه رفته نگاه میکنید مکان آن به کدام نقطه تغییر میکند.
مقدار تغییر مکان سر انگشت خود را در راستای طول شیء موردنظر برحسب فوت (هر فوت 33 سانتیمتر) محاسبه کنید.
فاصله شما تا شیء ده برابر جابجایی انگشت شماست.
این روش در عرض شیء نیز انجام میشود. اگر میخواهید مسافت خود را تا ساختمان محاسبه کنید این روش مقدار دقیق‌تری را نشان خواهد داد زیرا میدانیم فاصله بین طبقات ساختمان 3 تا 4 متر است.
حرکت در امتداد حوزه رودخانه پیچ در پیچ
پیاده روی در حاشیه یا لبه دو رود بزرگ تقسیم شده، بهتر است. زیرا رشد گیاهی کمتر و درختان کوچکترند، باتلاق و لجنزار وجود ندارد و چشم انداز خوبی دارد که در مشخص کردن مسیر کمک‌تان میکند.

امتداد رودخانه فرعی در مسیر و خارج از جاده اصلی
رودخانه هنوز به عنوان راه طبیعی رفت و آمد درنظر گرفته میشود. معمولاً سرخپوستان از رودها و نهرهای کوچک استفاده نمیکنند بلکه مسافرتشان در امتداد حاشیه نهرها یا انشعابات بین حوزه دو رودخانه است.
مزیت مسافرت در یک مسیر خاص این است که در نقشه قابل دیدن و بررسی است. مثلاً برای حرکت از A به A یا B به B بهتر است از رودخانه های فرعی گذر کرده و از رودخانه های بزرگ عبور نکنید.
اگر در حاشیه رودخانه حرکت کند به قسمتهای کم عمق میرسد، در باتلاق، لجنزار گرفتار میشود و همچنین باید با انواع پشه ها و حشرات خونخوار رو به رو شود.
پیاده روی روی حاشیه یا ساحل دو رود بزرگ فرعی مطلوبتر است. نمو گیاهان کمتر و درختان کوچکتر هستند. باتلاق و لجنزار وجود ندارد. چشم انداز خوبی دارد که در پیدا کردن مسیر کمک‌تان میکند. به ندرت حشره ای در مسیری که دستخوش باد است دیده میشود.
اگر در سفرتان از یک برنامه ساده پیروی کنید یا از نشانه های طبیعی استفاده کنید مطمئناً به نتیجه مطلوبی خواهید رسید.