ادامهٔ تنفس مصنوعى در حالى‌که قلب مصدوم نمى‌زند کار بیهوده‌اى است، چرا که خون اکسیژن‌دار گردش نمى‌کند. پس از اولین چهار تنفس بایستى دقیقاً امتحان کنید که آیا قلب مى‌زند یا خیر. همیشه به‌خاطر داشته باشید در بعضى موارد که تنفس مصدوم دچار اشکال شده است مى‌شود به‌وسیلهٔ تنفس مصنوعى به او کمک نمود، اما به‌علت حساس بودن قلب ممکن است قلب به سادگى بایستد، بنابراین زمانى‌که قلب ضربان دارد هیچگاه اقدام به کمپرس قلب نکنید حتى اگر ضربان ضعیف باشد.
– کمپرس قلب:
فشار روى قفسه سینه مى‌تواند باعث تحریک انقباض‌ها در قلبى که ضربان ندارد بشود. به‌وسیله فشار رو به پائین روى نیمهٔ پائینى قفسه سینه، شما فشار قسمت داخلى سینه را زیاد مى‌کنید و این عمل باعث مى‌شود خون از قلب به داخل شریان‌ها رانده شود و هنگامى‌که فشار را متوقف مى‌کنید سینه به حالت اولیه برگشته و خون از داخل سیاهرگ‌ها به قلب سرازیر مى‌شود.
کمپرس قلب همیشه همراه با تنفس مصنوعى و مقدم بر آن است. براى آنکه این کار مؤثر باشد باید سطحى که مصدوم روى آن دراز کشیده سفت و محکم باشد. به محض آنکه وجود نبض در سرخرگ سبات در گردن را احساس کردید کمپرس قلب را بلافاصله قطع کنید اما اگر لازم بود تنفس مصنوعى را ادامه دهید.
آزمایش ضربان قلب:
قبل از شروع به کمپرس قلب حتماً بایستى مطمئن شوید که قلب ضربان ندارد. اگرچه به‌علت فقدان ضربان ممکن است اطراف لب‌هاى مصدوم کبودرنگ باشد (سیانوز) ولى تنها راه اطمینان از فقدان ضربان قلب آزمایش نبض در ناحیه گردن است (نبض سرخرگ سبات). این ضربان را مى‌توان در گردن، در گودى میان حنجره و ماهیچه‌هاى مربوط به آن احساس نمود. (نبض مچ نمایانگر زیاد قابل اطمینان نیست). نبض را بایستى دقیقه اول پس از کمپرس و آنگاه هر ۳ دقیقه یکبار امتحان نمود. نبض تنها زمانى برخواهد گشت که قلب شروع به زدن کند.
کمپرس قلب:
اگر تنفس دهان به دهان به تنهائى موفقیت‌‌آمیز نبود و قلب مصدوم ایستاد یا قبلاً ایستاده بود باید کمپرس قلب را همراه با تنفس دهان به دهان اجرا کنید. این عمل به این دلیل انجام مى‌شود که بدون زدن قلب، گردش خونى وجود نخواهد داشت تا خون اکسیژن‌دار را به مغز مصدوم برساند.
– روش کار :
۱. مصدوم را به پشت روى یک سطح سفت و محکم بخوابانید. در کنار مصدوم مقابل سینه او روبروى قلب زانو بزنید و دو انگشت شست خود را وسط استخوان جناغ سینه بگذارد.
برجستگى کف دست را روى نیمهٔ پائینى استخوان جناغ سینه قرار دهید. انگشتان دست را باز کنید کف دست دیگر خود را روى این دست قرار دهید و انگشتان را درهم فرو ببرید.
۳. بازوهاى خود را راست نگه داشته و تنه خود را آنقدر جلو ببرید تا بازوهاى شما کاملاً عمود بر بدن مصدوم شود، روى قفسه سینه فشار دهید (تا حدود چهار الى پنج سانتى‌متر قفسه سینه به پائین فشار داده شود). سپس به عقب برگردید و دیگر فشار ندهید، پانزده بار به‌طور کامل این کار را با سرعت ۸۰ کمپرس در دقیقه انجام دهید. (براى اطمینان از درستى عمل بشمارید یک، دو، سه، و غیره).
۴. برگردید بالاى سر بیمار و راه تنفس او را دوباره باز کنید. دو تنفس دهان به دهان به او بدهید.
۵. دوباره پانزده کمپرس و سپس به‌دنبال آن دو تنفس دهان به دهان، دقیقه اول پس از انجام اعمال فوق نبض را آزمایش کنید. و پس از آن هر سه دقیقه یکبار مجدداً نبض را امتحان کنید.
۶. به محض آنکه ضربان قلب برگشت کمپرس سینه را متوقف کنید. اما به تنفس دهان به دهان آنقدر ادامه بدهید تا تنفس به حالت طبیعى برگردد و باز هم در صورت لزوم به او کمک کنید و در این هنگام سعى کنید سرعت تنفسى که به مصدوم مى‌دهید با میزان تنفس وى هماهنگ باشد. سپس مصدوم را در وضعیت بهبود قرار دهید.
– آزمایش واکنش:
اگر روش‌هاى نجات زندگى مؤثر واقع شود سرخرگ سبات شروع به ضربان خواهد کرد. به صورت و لب‌هاى مصدوم نگاه کنید همراه با به گردش افتادن خون اکسیژن‌دار رنگ و روى مصدوم شروع به بازشدن مى‌کند.
نظرات بسته شده است.