کوه خلنو، ۴۳۷۵ متر

نام فارسی :  کوه خلنو

موقعیت جغرافیایی : قله خلنو در قلب رشته کوه های البرز مرکزی و در شمال ده لالون و منتهی الیه دره وارنگرود قرار دارد.

بررسی توپوگرافی قله : خلنو بلندترین قله البرز مرکزی پس از دماوند، سرچشمه رودخانه های وارنگرود و لار و لالون، قله ای مرتفع و به دور از دسترس در منطقه البرز مرکزی به سحاب می آید. قله از طریق یال شمال شرقی به قلل سرخرسنگ و میش چال و پالون گردن و از سمت شمال توسط گرده سوزنی شکلی به دره سرخرسنگ و میش چال و پالون گردن و از سمت شمال توسط گرده سوزنی شکلی به دره سرخرسنگ و وارنگرود از جناح شمال غربی به قلل شاخکی اسبی چال و دوآب و وارنگرود و از سمت جنوب توسط خلنو کوچک (4350 متر ) و برج خلنو به دو شاخه شرقی و غربی تقسیم می شود. شاخه شرقی پس از تشکیل قلل ورزا و جانستون به خرسنگ منتهی می شود و شاخه غربی تشکیل قلل هرزه کوه را می دهد.

ویژگی خاص قله : وجود برفچال بزرگی در کاسه شمالی قله در دره سرخرسنگ از جمله ویژگی های این بخش از البرز مرکزی به حساب می آید. همچنین در کاسه شمالی قله دریاچه فصلی تشکیل می شود.

مسیر صعود به قله : با این که هم اکنون کوهنوردان ورزیده می توانند در صورتی که از فرم بدنی خوبی برخوردار باشند صعودهای سرعتی یکروزه یا کمتر به خلنو داشته باشند ولی قصد ما دیدار و استفاده از طبیعت بلندترین قله البرز مرکزی است. پس از فشم در جاده ای به سوی گرمابدره وارد جاده آسفالته لالون شده، خود را به این آبادی زیبای دامنه ورزا و شرق سرکچال می رسانیم. اوایل تابستان است و آب رودخانه از خروش بهاره افتاده است. پس از کمی پیاده روی در امتداد رود به سمت شمال، از پل آهنی کوچکی عبور کرده و به سمت چپ رود می رویم (1). راه را در میا باغ ها و مزارع ده به سوی تنگه لالون رهسپار می شویم و پس از رسیدن به تنگه از آب عبور کرده و چند بار جریان سرد و خروشان آن را قطع می کنیم(2). نهایتاً درامتداد سمت راست رود ارتفاع گرفته به چشمه آب معدنی تلخ آب می رسیم (3). استراحتی کوتاه نموده و از طریق مسیر پاکوب مشخصی بر روی سینه فراخ ورزا و به سوی گردنه آن ارتفاع می گیریم. در بین شکاف های صخره ای برج نوارهای باریک برف هنوز باقی مانده است. برگردنه ورزا که قرار میگیریم، خلنو بزرگ با اُبّهتی فراموش نشدنی در سمت شمال غرب با دوستان همیشگی اش پالون گردن و میش چالاز دور خودنمایی می کند. هنوز در درون کاسه شرقی قله برف انبارهای بزرگی وجود دارد. بیشتر قلل البرز مرکزی از اینجا دیده یم شوند. از لبه گردنه بر روی یال مقداری به سوی قله برج جلو رفته و سپس از راه پاکوب باریکی به درون کاسه شرقی سرازیر می شویم (4). با تراورس قلل شاخه مانند ژاندارک خود را به زیر برج اصلی خلنو رسانده (5)، از طریق پی گیری همان پاکوب مشخص بازیگزاگ های پیاپی خود را به بلندای خلنو، مکانی که می توان تمامی قسمت های البرز مرکزی حدفاصل دماوند تا علم کوه را دید می رسانیم. کوه ها زیبا هستند و آرزوهای ما برای صعود به قله ها تمام ناشدنی، از مسیر صعود شده تا گردنه و سپس تا تلخ آب پایین می آییم و مابقی راه را تا لالون بزرگ طی می کنیم.

از جمله نقاطی که برای اتراق در این منطقه مناسب بنظر می رسد باید از تلخ آب نام برد که با اقامت یک شبه به راحتی در فردای آن روز خواهیم توانست به قله صعود کرده و تا لالون باز گردیم. بهترین زمان برای صعود به خلنو تیرماه و مهر ماه می باشد.

وضعیت قله در زمستان : خلنو از جمله قلل خاص البرز مرکزی است که به واسطه دوری راه تا مبدأهای صعود روزهای بیشتری برای دست یابی به قله آن باید صرف کرد. طوفان های ناگهانی و وجود نقاب های برفی بر لبه یال ها و درگیری با صخره های میان مسیر در دو طرف خط الرأس منتهی به قله در صورت وجود برف سنگین امکان صعود به آن را کاهش می دهد. صعود زمستانی خلنو از جمله مهم ترین و مشکل ترین صعودهای زمستانی در البرز مرکزی به حساب می آید.