کوه وروشت ۴۱۰۰ متر (دهلا)

نام فارسی :  کوه وروشت

موقعیت جغرافیایی : قله وروشت واقع در سلسله کوه های البرز مرکزی در بخش نور و در حاشیه جاده چالوس قرار دارد.

بررسی توپوگرافی قله : وروشت یا به قولی کوه دهلا قله ای بسیار مرتفع با دیواره ها و تیغه های بلند است که جناح های شمالی به قله شاه پیل کوه و سپس ناحی جنگلی منتهی می شود و از طریق خط الرأس شرقی تشکیل قلل خشکدره را داده و به صورت خط الرأس100 کیلومتری حد فاصل دو دره رودخانه هراز تا چالوس قرار می گیرد.

مسیر صعود به قله : تابستان گرم نواحی جنوبی البرز آغاز گردیده است که برای رسیدن به آب و هوایی بهاره به سوی جنگل در حرکت هستیم. از گردنه کندوان عبور می کنیم. منظره کوه بزرگ وروشت را با یال ها و دیواره هایش به خوبی می بینیم. قله به سان تپه ای بزرگ در روبروی قله آزادکوه گردن برافراشته است و یال های آن بسیار طولانی به نظر می رسند. از برف اثری نیست پس از سیاه بیشه و اندکی بعد از آن از جاده خاکی بسیار باریک به موازات جاده اصلی چالوس بالا رفته به آبادی کوچک ولی آباد در انتهای یک دره بر بلای بلندی می رسیم. هوای اینجا نیز گرم است و از نسیم بی بهره. آبادی را به سوی شرق از درون دره ای وسیع و تخت که بوته های جنگلی آن را احاطه کرده اند (1) به سوی تنگه ای ارتفاع می گیریم. راه تا مدتی به صورت مسطح جلو رفته و با رسیدن به رودخانه که نسیم خنکی در آن جریان دارد از شیب سمت چپ بالا می رود (2). ادامه این مسیر با عبور از کنار چندین گوسفندسرا به ناگهان وارد دره ای وسیع در زیر قله وروشت می شود. در کنار رودخانه رو به سوی شرق در حالی که نسیمی خنک از راه می رسد مسیر را ادامه داده و سپس از طریق یال جنوبی با شیب نسبتاً تندی به سوی لبه خط الرأس جنوب شرقی صعود می کنیم. از شیب خاک های سیاه رنگ کاسته می شود و پس از مدت زمانی نه چندان کوتاه در شرق کوه خشکدر و دیواره هایش قرار می گیریم (3). منظره ای زیبا از قله و ارتفاعات فرعی آن پیش رو داریم. باد شدیدی از سمت غرب می وزد و ما بر روی یال حد فاصل خشکدر و وروشت قرار داریم. مه کمی دره ها را جنگل های شمال را پوشانده است و تا دریا مه سفید به سان برفی موّاج برروی یال ها و قعر دره ها به نوازش کوه ها مشغول است. قلل کوه ها همچون جزایری از دریای مه سربرون کشیده اند. استراحت کوتاهی کرده رو به سوی بلندای وروشت ادامه مسیر می دهیم. راه با عبور از چند قله فرعی تپه مانند ادامه یافته و پس از مدتی گام بر لبه پهن قله می گذاریم. مناظر اطراف زیبا و رویأیی هستند دریای مه کمی عقب تر رفته است. به ظهر رسیده ایم. هوای بسیار سردی روی قله جریان دارد. دیدار قلل سر به فلک کشیده عَلم کوه بخصوص ابیدر و دیوچال در غرب و قلل خط الرأس آلانه سر و زرین کوه و در جنوب برج سرافراز آزادکوه با دیواره هایش تماشایی هستند. البرز مرکزیبا تمامی کوه هایش دیده می شوند. حتی توچال در دورترین نقطه ممکن پیداست. از مسیر صعود شده به درون دره باز می گردیم و شب را در کنار رودخانه به سر می بریم و صبح فردا عازم ولی آباد می شویم. بهترین زمان برای صعود به وروشت خردادماه و مهر می باشد.

وضعیت قله در زمستان : برف سنگین دره های اطراف ولی آباد و هریجان و ریزش بهمن راه های کمی را برای دستیابی زمستانه به قله فراهم می سازند. باد شدیدی بر قله حاکم است. راهی طولانی توأم با برفکوبی.