کوه گونک چال، ۴۰۰۰ متر

نام فارسی :  کوه گونک چال

(گاونیک چال 3985 تا4000 متر)

موقعیت جغرافیایی : خط الرأس گونگ چال در قسمت شمال دشت لار و در منطقه البرز مرکزی بخشی از کوه های نمارستاق به حساب می آید و در شمال دشت ورارو قرار دارد.

بررسی توپوگرافی قله : گونک چال و قله مرتفع آن که در واقع آخرین بلندی محسوس خط الرأس شرقی غربی آلرم به حساب می آید از چندین ارتفاع بالای 3800 متر تشکیل شده است. ضلع شمالی قله توسط دره رودخانه دیوآسیاب و از جنوب و شرق به دره و دشت ورارو و دره رودخانه دلی چای محدود می گردد، گردنه مرتفع 3000 متری ورارو قله را به کوه نمک کوه سر متصل می سازد. گونک چال نزدیک ترین قله به کوه دماوند محسوب می شود.

مسیر دستیابی و صعود به قله : راه دور و درازی را باید به وسیله نقلیه حتی المقدور کمک دار پیمود. از پلو به تاسیسات سدّ لار و از آنجا به دور زدن دریاچه از شمال به دره از آنجا با دور زدن دریاچه از شمال به دره آب سفید، گردنه ورارو و دشت مرتفع و زیبای آن در کنار رودخانه دلی چای می رسیم. با این که مدتی از اویل تابستان می گذرد ولی اینجا تازه بهار است، بهاری سرسبز و شادی بخش. رودخانه شفاف با آبی زلال با خروش و هیاهوی بسیار به سوی هراز روان است. انبوه برف های دماوند و جناح غربی آن پیش روی ما قرار دارد. شبی در کنار این رودخانه خروشان ماندن پس از طی راهی خسته کننده در وسیله نقلیه، موهبتی الهی است. شب سرد را در کنار آتشی که از بوته های گون افراخته ایم به سر برده و صبح زود به سمت شمال، رو به سوی گونک چال می آوریم. مسیر ما به سوی یال پرشیبی است که تا قله امتداد می یابد. این یال را به طور تقریبی در جهت جنوب غربی قدری دور زده وبا یک شیب تند به قله نزدیک می شویم، همه جای سینه کش را بوته اهی سبز و سنگ های آبی رنگ پوشانده است. انگار به گونک چال صعود نمی کنیم. زیرا در همه حال جناح غربی و شمال غربی دماوند را پیش رو داریم. افق دیده گاه های جنوبی مان نیز زیباست، و از همه زیباتر دوبرار با شکوه و جلال در دور دست ها مشاهده می شود. از کنار چند لکه کوچک برف عبور کرده به لبه خط الرأس می رسیم. سپس اندکی بعد رو به سمت شرقبه قله 4000 متری یا به قولی 3985 متری گونک چال صعود می کنیم. دبوار ستبر دوخواهراون و سه سنگ تمامی افق دیدگاه شمالی را پوشانده است. دیداری و استراحتی و بازگشت به دشت ورارو از مسیر صعود پایان این برنامه به یاماندنی است. بهترین زمان صعود اواخر تیر ماه است.

وضعیت قله در زمستان : به واسطه دوری بیش از حد قله از نقاط قابل استفاده توسط وسیله نقلیه و حجم فوق العاده برف، دسترسی بدان در زمستان به زمان در حدود 3 تا 4 روز نیاز دارد. صعود زمستانی قله مستلزم شناخت یال مسیر صعود از نقطه نظر ریزش بهمن است، که در زمستان بطور فوق العاده ای مسیرهای ورارو را تهدید می کند.