از این آتشکده اثری نمانده است و تنها با استناد به منابع تاریخی میتوان به آن دست یافت .لسترینج در کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین های خلافت شرقی شهر ترشیز قدیم را در یک منزلی باختر شهر کنونی کندر نزدیک دهکده کنونی عبدل آباد دانسته است. مستوفی نوشته است در ولایت ترشیز چند قلعه محکم است اول قلعه بردارود، دویم قلعه میکاب ، سیم قلعه مجاهد آباد و چهارم قلعه آتشگاه و از این ولایت غاه و میوه به نیشابور و سبزه وار برند و سایر ولایات نیز برند .نزدیک ترشیز دهستانی به نام کشمیر قرار داشت.حمد الهه مستوفی مینویسد در قدیم درختی سرو بوده چنانچه در عالم هیچ درختی از آن بلندتر نبوده چنین گویند که جاماسب حکیم نشانده بود و در شاهنامه ذکر درخت کشمیر آمده چنانکه گفته است.
یکی شاخ سرو آورید از بهشت به پیش در کشمیر اندر بکشت
در دیه کشمیر هرگز زلزله نیامده و در حدود آن در مواضع دیگر زلزله بسیار باشد. به گفته قزوینی در سال 247 بفرمان متوکل خلیفه عباسی سرو معروف کشمیر را انداختند و آنرا قطعه قطعه کرده بار بر شتران نموده برای به کار بردن در ساختمان قصر جدید خلیفه در سامره از ایران عبور دادند و اعتراض و خواهش و تضرع مجوسان در جلوگیری از این عمل فایدتی نبخشید اما وقتی سرو بکنار دجله رسید که متوکل خلیفه عباسی به دست پسرش کشته شده بود.