این بنا در شمال تهران در منطقه ای میان آهار و شهرستانک قرار دارد. این آتشکده در پهنه ای به مساحت صد و ده متر بنا شده است و ظاهرا دو طبقه بوده است. این بنا را در محل به نام قصر دخترک یا قلعه دخترک میخوانند و منظور از آن شاید این باشد که این محل پرستشگاه آناهیتا بوده است.
این آدران یکی از آتشگاه های گستره تهران است به روزگار ساسانی و بر فراز قله ای با بیش از سه هزار متر ارتفاع از سطح دریا در غرب آبادی شکراب و شرق شهرستانک و شمال توچال واقع بوده که اکنون آثار خراب شده بقای آن در محل باقی است. به روزگار آبادانی آدران قصران، روحانیون خدمتگزار آن در آبادی شکراب سکنی داشتند، یعنی این آبادی <آدریان> آدران قصران بوده است.
تمامی این نام ها، نام هایی بوده است که بعد ها به <آدران قصران> داده اند. اکنون بسیاری از کوهنوردانی که با قلل مختلف شمیران آشنایی دارند آدران قصران را با نام <قلعه دختر> که در شمال قله توچال قرار دارد می شناسند، حال آنکه تمامی نام های یاد شده را در متون قدیم و نوشته های جدید می توان یافت. قلعه دختر در انتهای راه آسفالته ای است که از راه تهران فشم جدا شده و با گذشتن از اوشان، ماهیچال، باغ گل، ایگل، آهار و شکراب به گردند شهرستانک و قلعه دختر می رسد.
قلعه دختر در عصر ساسانی و به فرمان اردشیر و به نام ناهید ایزد دختر زردشتی بنا شده است. ساختمان آن را دو طبقه و از سنگ و کلوخ ساخته اند که در آن تزئینات گچبری نیز به کار رفته است. آنچه اکنون از آن بنا دیده می شود بقایای دو تالا ر و یک دالا ن از طبقه اول است. طول تالا ر ها ۴ متر و ۶۰سانتیمتر و عرض تالا ر غربی ۳ متر و ۱۵ سانتیمتر و عرض تالا ر شرقی ۲ متر و ۶۰ سانتیمتر است. پهنه ای که آتشگاه روی آن ساخته شده به شکل مربعی است که اضلا ع آن هر یک حدود ۱۰ متر و شیب آن از جنوب به شمال قریب به ۸۰/۱ متر است که از مصالح فشرده سنگ و ملا ت گچ شیب را پر کرده اند. ابعاد کل این بنای مربع شکل ۱۰ متر و ۹۵ سانتیمتر در ۹ متر و ۹۰ سانتیمتر است.