قنات غسان از دهات زرتشتی نشین اطراف کرمان بوده است.این روستا که در چندکیلومتری ماهان در جنوب کرمان واقعاست،قدمتی از عهد بنی امیه دارد.غسان حاکم کرمان در زمان عمربن عبدالعزیز آخرین خلیفه اموی بوده وقنات هم جایی است که آبخارج شده و کاربری کشاورزی وآبیاری دارد.
اصلیت این مردمان آذربایجانی بوده ودر کنار کوه سبلان ساکن بودند. مردمانی که نه حاضر به قبول اسلام می شدند و نه جزیهپرداخت می کردند.بنا بر اظهارات مرزبان اشیدری،این طایفه به زور غسان به دامنه کوه جوپار درجنوب کرمان کوچیدندو پس از۸سال در این مکان ساکن شدند.این مردمان سخت کوش به کندن قنات و آبیاری زمین های بایر پرداختند.کشت گندم و انگور در کویرکرمان از زحمات زرتشتیان قنات غسان است .
بنا بر اظهارات شاهپور اشیدری،زرتشتیان مهاجر آتش کوه سبلان را به قتان غسان منتقل و در آتشکده بزرگی به نام آتش ورجاوندتخت نشین کردند.این آتشکده محوطه بزرگی بوده که شاه ورهرام ایزد ،یزشن خوانه ، گهنبارخانه ومکتب خانه را شامل می شدهاست.در دوران صفویه بهدینان این دیار به دلیل پرداخت جزیه و مالیت سنگین توان مرمت آتشکده را ازدست دادند.تااینکه مانکجیهاتریا در دوران ناصرالدین شاه قاجار به کمک زرتشتیان ایران می شتابدو جزیه را برمی اندازد.
مانکجی در نوشتارهای خود می نویسدکه آتشکده قنات غسان را تعمیر و انجمن زرتشتیان را بنا مبکند.هزینه این تعمیر را گلستانبانو دختر ایزدیار کرمانی عروس خانواده “یاند” پارسی بمبئی را پرداختند. ایزدیار همان بهدینی بود که بر اثر فشارگنجعلی خانحاکم کرمان به همراه دختر بچه اش به هندوستان کوچید.
آتشکده قنات غسان تا دوران پهلوی دوم روشن بوده و زرتشتیان در این دیار ساکن بوده اند. بر اثر مهاجرت تمام بهدینان به شهرکرمان و سپس تهران آتش این آتشکده قدیمی خاموش می شود.هم اکنون این مکان مقدس تخریب و به یادها و خاطره ها پیوستهاست.یاد موبد رستم،موبد مرزبان و موبد جمشید دستوران بزرگ قنات غسان به نیکی یاد یاد.