دقها سطوح کاملا مسطحی در پست ترین قسمتهای مناطق بیابانی هستند که مسیلهای منطقه به آن ناحیه جاری شده و خاک رس رسوب میگردد
به دلیل خاصیت خاک رس در جلوگیری از نفوذ اب به لایه های زیرین ، دقها پس از بارندگی یا گسیل سیلاب به سمت آنها ، بصورت دریاچه های موقتی درمیایند
حاشیه این دقها مکان مناسبی برای کشت دیم یا ایجاد چاه موتور برای کاشت صیفی جات ، هندوانه ، خربزه و گندم هست…
بعضی از دقها که حاوی رسوبات نمکی هم هستند پس از بارندگی حالت آیینه پیدا میکنند که بزرگترین اینه های طبیعی زمین محسوب میشوند مانند دقهای نمکی کویر مرکزی.
زمانی این دقهای مکان مناسبی برای آزمایشات هسته ای و برگزاری مسابقات اتوموبیل رانی رکورد سرعت با موتور جت بود ، ولی اکنون در کشورهایی مانند آمریکا با هدایت آب دریا یا رودخانه ها بداخل این دقها توسط تکنولوژی پیشرفته و کانالهای عظیم انتقال آب ، توانسته اند بسیاری از مناطق بیابانی را بازسازی نموده و حتی آب و هوای یک منطقه خشک را به مرطوب تغییر دهند…
در مواردی که آب شور بداخل این دقها تزریق شود ، بدلیل تبخیر مداوم و افزایش غلظت نمک میتوان از آنها استفاده های گردشگری جالبی را داشت مانند مطالعه بر سطح آب بدون ترس از غرق شدن!
باید توجه داشت پیاده روی در دقها بخصوص پس از بارندگی میتواند بسیار خطرناک باشد زیرا باتلاقهای ناشناخته و غیر قابل پیش بینی ایجاد میگردد که میتواند هم جنبنده ای از جمله شترهای سرگردان را به کام خویش فروبلعد…
در مواردی از این دقهای بدلیل برخورداری از سطح تراز و یکدست آن و نیز عدم وجود موانع ، سنگ و گیاهان ، برای باندهای پرواز اضطراری هم استفاده کرد…
نظرات بسته شده است.