برج رسکت که در دهستان فریم بخش دو دانگه قرار دارد از بناهای قرن پنجم هجری قمری است. این اثر در تاریخ ۹ مرداد ۱۳۱۲ با شمارهٔ ثبت ۱۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این برج علاوه بر آثار معماری آن که در نوع خود قابل توجه است دارای دو رشته کتیبه به خط کوفی گلزار و پهلوی ساسانی است که بر اهمیت آن افزوده است. بنای برج رسکت با نقشه مدور از آجر بنا شده و در بالای بدنه کتیبه‌ای با خط کوفی گلزار به طرز زیبایی گچ بری شده و بعد از آن ردیف تزیینات گچی و آجری است و در نهایت گنبدی سلجمی شکل برفراز آن تعبیه شده است. ورودی این بنا در جهت خاوری و در بالای طاق‌نمای ورودی دارای تزیینات گچی مقرنس کاری است و چهار سر کتیبه کوفی گلزار و خط پهلوی ساسانی به طرز زیبایی گچ‌بری شده است که مشتمل بر آیات قرآنی و مطالب تاریخی است. عملیات مرمتی بر روی این برج از سال‌های 1359 تا 1367 انجام شده است.
نخستین گمانه زنی در اطراف برج رسکت، در سواد کوه مازندران راز ایستایی این بنای اسلامی را در شیب تند کوه فاش کرد. باستان شناسان با سکوی آجری مواجه شدند که شیب کوه را از بین برده است. برج رسکت در شیب تند کوهی سنگی بنا شده و همواره این سئوال مطرح بوده که این بنای آجری چگونه در این شیب تند ایستاده است. با طرح این سئوال گمانه‌ای در اطراف برج زده شد و طی آن بخشی از سکوی آجری نمایان شد که سطح شیب را برای معماران برج از بین برده است. در گذشته معمارنی که قصد برپایی برج آرامگاهی رسکت را داشتند با استفاده از تراشیدن سنگ‌های کوه حفره‌ای سنگی را به وجود آوردند تا بتوانند سکوی آجری را در داخل آن بنا کنند.
دو برج آرامگاهی رسکت و لاجیم در زمان غزنویان ساخته شده‌اند اما در این زمان خاندان باوندیان که از اسپهبدان ساسانی بودند در مازندان حکومت می‌کردند. این خاندان از دوره ساسانی در این منطقه از کشور بوده‌اند اما با ورود اسلام، مسلمان شده و حدود 700 سال در مازندران حکومت کرده‌اند. دو برج رسکت و لاجین آرامگاه "شهریار ابن قارون"، و یکی از اعضای خاندان باوندیان است. این دو برج آرامگاهی با خط نوشته‌های کوفی تزئین شده است و قرار شده تا بهترین متخصصان خط اسلامی برای قرائت نوشته‌های تزئینات برج‌های آرامگاهی به پایگاه میراث فرهنگی ملحق شوند.