بلوچستان پیش از ورود بلوچها در کل شامل دو ناحیه اقلیمی مجزا بوده است. تقسیم بندی طبیعی آن شمالی جنوبی است. مرکز ناحیه شمالی پهره یا فهرج یعنی دشت ایرانشهر وبمپور کنونی بوده که قلعه آن را ((بن فهل )) نیز نامیده اند. این قسمت هم اکنون سرحد نامیده می شود. آب وهوای سرحد بهتر از قسمت جنوبی (مکران) است. قله تفتان در آن قرار دارد. شهرهای خاش وزاهدان در منطقه سرحد واقع شده اند.
ناحیه جنوبی بلوچستان مکه ,ماکا,مکوران ومکران نام دارد. منطقه ساحلی بلوچستان دارای آب وهوای گرم ومرطوب است. مکران دارای رودخانه دایمی مهم مانند رود بمپور است که از کوههای شرقی کارواندر سرچشمه می گیرد و به باتلاق جازموریان می ریزد.
سید سجادی از باستان شناسان ایرانی در کتاب تاریخ بلوچستان از قدمت هفت هزار ساله برخی مناطق در بلوچستان همچون بمپور ،خوراب و دامین سخن گفته است.گروهی از باستان شناسان که روی سند وبلوچستان کار کرده اند فرهنگ منطقه بلوچستان را در دوره پیش از تاریخ فرهنگی کاملا مستقل از فرهنگ ایران دانسته اند.
ساکنین بلوچستان پیش از ورود آریایی ها وبلوچها: عده ای سرزمین بلوچستان را از نقاطی می دانند که بر سر راه مهاجرت آفریقاییان به آسیای جنوب شرقی بوده است. شاید به همین دلیل است که آثاری از نژاد سیاه پوست در منطقه دیده می شود. البته گروهی معتقدند وجود مردم سیاه در منطقه جنوبی بلوچستان به این دلیل است که زمانی در آنجا جمعیت بومی وجود داشتند که با سیاهان آفریقا وهند شرقی یاپلینیزی پیوند داشتند. در کتاب جغرافیا آمده است که کرانه های خلیج فارس تا حدود مکران ، مسکن اقوام وحشی بوده است و پس از آن سومری ها و سپس آریا یی ها جای آنان را می گیرند.
اما اغلب مورخین متفق القولند که اقوام دراویدی قبل از آمدن آریایی ها در بلوچستان ساکن بودند. در ریگ ودا کتاب مقدس هندیان از هجوم طوایف آریایی به درآویدی ها روایت شده است. از فرزندان ونژاد درآویدی مردمی باقی مانده اند که امروزه آنها را براهویی یا براهویی نژاد می گویند که در سیستان ومکران ساکن بوده و به زبان درآویدی سخن می گویند.البته در مورد نژاد براهویی ها اختلاف نظر وجود دارد. مثلا عده ای معتقدند که زبان براهویی "کردگالی" است و آنان از نژاد اکراد براخویی هستند.بدین ترتیب در آریایی بودن یا نبودن براهویی ها شک است. ولی ما احتمال می دهیم که براهویی ها از نسل اکراد باشند. زیرا اصطخری جغرافی دان مسلمان در اواسط قرن چهارم هجری از این طایفه حرف زده است. او آورده است که "خانه ایشان از نی می باشد طعام ایشان اغلب ماهی ومرغان آبی (مانند چور و…) است و بدان تغذیه می کنند. و هر که از این قوم به بیابان نزدیکتر است در اخلاق همانند کردان می باشد.
نظرات بسته شده است.