تالاب میانگران

نام انگلیسی:  Miangaran wetland     نام فارسی :  تالاب مینگران

تالاب میانگران در موقعیت جغرافیایی N315257 E495213 در استان خوزستان واقع است. تالاب میانگران یکی از تالاب های مطرح کشور است که در شمال غربی استان خوزستان در شهر باستانی ایذه قرار دارد و با مساحتی متغیر اما در حدود ۲۴۰۰ هکتار در جنوب غربی کوهپایه زاگرس در فاصله یک و نیم کیلومتری شهر ایذه واقع شده است.

بسیاری از گردشگران و مسافران هنگامی که از سمت اهواز، باغملک یا شهرکرد ،اصفهان تصمیم به ورود به شهر ایذه دارند با دشتی سرسبز و پر آب در مقابل خود مواجه می شوند که همان تالاب میانگران است. در کنار این تالاب جاده ایذه – شهرکرد- اصفهان قرار دارد که تالاب فصلی بندون گاهی نمایان می شود. برای دسترسی به تالاب میانگران که از چهار جهت شهر ایذه قابل مشاهده است پس از ورود به شهر ایذه با قرار گرفتن در جاده پیون یا جاده دسترسی به کول و فرح، پرچستان و دیگر روستاهای در مسیر می توان به مشاهده از نزدیک تالاب پرداخت. برای اینکه در جریان جزئیات کامل وضعیت تالاب قرار بگیرم. این جاذبه طبیعی علاوه بر آنکه تالاب محسوب می شود در بهمن ماه سال ۱۳۸۹ به عنوان پناهگاه حیات وحش میانگران به تائید سازمان محیط زیست کشور رسید.

منبع تغذیه تالاب از هیچ رودخانه ای نیست و به همین دلیل نزولات جوی و آب‌های ناشی از آب شدن برف‌های ارتفاعات منطقه و حتی بخشی از فاضلاب های شهری به این تالاب ورود پیدا می کند. نی، گیاهان مرتعی، خارشتر، انواع یونجه و شنبلیله و نوعی از گیاهان محلی به نام‌های شتی و پاوکده از پوشش گیاهی غالب در تالاب محسوب می شوند. تالاب میانگران که همواره در معرض آسیب بوده است یکی از محدود تالاب هایی است که علاوه بر دارا بودن جاذبه های طبیعی از جاذبه های متعدد تاریخی به جای مانده از دوره ایلام بهره برده است. پیرامونی تالاب میانگران با روستاهای میانگران علیا، کرم علی وند، یارعلی وند، میانگران سفلی، خنگ اژدر، پرچستان فاضل، پرچستان علی، پرچستان گورویی، پرچستان اورک، کول فرح، راسوند و بلوطک شیخان و مجاورت تنگ تاریخی کول فرح با صدهها نقش انسان و حیوان ، اشکفت سلمان، نقش برجسته های یارعلی وند و کمال وند، قلعه ک‍ژدم، نقش برجسته خنگ اژدر، راسوند و… با تالاب، ضمن آنکه می تواند از تهدیدات پی در پی جلوگیری کند، توانایی تبدیل شدن تالاب میانگران به قطب گردشگری را دارد.

 پوشش گیاهی تالاب عبارت از نی از تیره لوئی و تیره ‪  ،polygonacea‬گیاهان مرتعی از خانواده گرامینه، بقولات خارشتر و گیاهان خانواده لگومینوز مانند انواع یونجه یک ساله و شنبلیله‌ است.

از مهم‌ترین گونه‌های جانوری در تالاب میانگران می‌توان تنجه، آنقوت، اردک نوک‌پهن، سرسبز، خوتکا، فلامینگو، گاو چرانک، لک لک سفید، لک لک سیاه، باکلان و حواصیل خاکستری نام برد. اردک مرمری، اردک سرسفید و غازپیشانی سفید کوچک نیز از جمله پرندگان کمیاب موجود در این تالاب هستند. این تالاب همه ساله در فصل مهاجرت پرندگان پذیرای گونه‌های مختلفی از پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی است. قورباغه Rana cascadae ‬و‪، Bufo virifdis ‬مار آبی ‪Natrix tesesellate‬ و ماهی گامبوزیا نوروزی گراز نیز از جمله آبزیان این تالاب هستند.

یکی از مخاطراتی که حیات این تالاب و زیستگاه پرندگانی همچون اردک نوک پهن، خوتکا، فلامینگو، لک لک سفید و سیاه، لک لک سرحنایی، و حواصیل خاکستری و حتی گونه‌های جانوری مهم و کم‌یاب تالاب مثل اردک مرمری، اردک سرسفید و غاز پیشانی سفید را به خطر می اندازد خشک شدن پی در پی تالاب و افزودن آن به اراضی کشاورزی، ورود فاضلاب و پساب‌های اراضی کشاورزی و از همه مهمتر تصمیم به برداشت آب در طرحی به نام آبیاری اراضی اطراف تالاب میانگران است که در صورت اتمام طرح آبیاری اراضی اطراف تالاب که بدون دریافت توافقات تکمیلی از سازمان محیط زیست به مرحله اجرا رسیده و هم اکنون با پیشرفت قابل توجهی که داشته متوقف است، بیش از پیش برای تالاب ایجاد مشکل می کند. مصرف بی‌رویه آب از این تالاب در سال ۱۳۷۶ منجر به خشک شدن طبیعت باستانی این تالاب و حمله میلیون‌ها قورباغه به شهر ایذه شد.