توکای پشت بلوطی

نام علمی : Turdus Pilaris نام انگلیسی: Fieldfare     نام فارسی: توکای پشت بلوطی

مشخصات ظاهری: این پرنده؛ 25 سانتیمتر طول داردو اندکی بزرگتر از توکای سیاه است. و تنها توکایی است که روتنه و پشت بال هایش (جبه ) قهوه ای قرمز است که با سر و دمگاه خاکستریش در تضاد قرار دارد. سینه قرمز زرد رنگ با خال های سیاه، پهلوها با علامت های «7» مانند و پوشش زیر بال ها سفید است. زیرته و پرهای پوششی زیر دم سفید خاکستری و دم سیا است. پروازش اندکی موجدار بود ه واغلب به صورت گروه های کوچک دیده می شود.

صدا: صدای این پرنده، شبیه «داش- داش- داش» یا « وید»شنیده می شود.

زیستگاه: این پرنده در فضاهای باز، کشتزارها و یا درختان به سر می برد. در ایران، زمستان ها د رشمال فرواوان است و گاهی نیز در هواحی جنوب مرکزی و جنوب غربی دیده می شود.

حفاظت: ابتدا باید وضعیت زیستی این پرنده مشخص شود تا بر اساس آن برای حفاظتش برنامه ریزی شود. 383- توکای پهلو قرمز ( توکای بال سرخ)

مشخصات ظاهری: این پرنده، 20 سانتیمتر طول دارد و اندکی کوچکتر از توکای باغی است؛ اما به واسطه ی نوارابرویی نخودی سفید، رگه های سیا و سفید زیر گونه ها زیر تنه ی خط دار، رنگ قرمز حنایی پهلوهای و پوشش زیر بال هایش، به آسانی شناخته می شود (اغلب دیدن پوشش زیر بال های قرمز حنایی انی پرنده دشوار است). پروازش سریع و مستقیم است.

صدا: صدای این پرنده خشک و شبیه «اس تی  ی ف » یا « زی ایپ» در شب ها و هنگام مهاجرت شنیده می شود.

زیستگاه: این پرنده، در مناطق باز یا درختان پراکنده و بته زارهای حاشیه ی کشتزارها به سر می برد. در ایران، زمستان ها د رمناطق شمالی کشور فراوان است و گاهی نیز در نواحی زاگرس در ابتدا در قسمت های جنوبی آن دیده می شود.

حفاظت: ابتدا باید بررسی دقیقی از وضعیت جمعیت و پراکندگی این پرنده صورت گیرد تا بر اساس آن برای حفاظتش برنامه ریزی و اقدام شود.