خارپشت گوش‌ بلند

نام علمی : Hemiechinus auritus نام انگلیسی: Long-eared Hedgehog     نام فارسی: خارپشت گوش‌بلند

مشخصات: جثه این جانور از خارپشت اروپائی کوچک‌تر است و پوزه کشیده‌تر و نوک تیزی دارد. گوش‌هایش بسیار دراز و از خارهای پشت سر بلندتر است. دست‌ها و پاهای بلندی دارد. بر خلاف خارپشت بیابانی و خارپشت برانت، خارهای جلوی پیشانی دو قسمت نمی‌شوند. متمایل به قهوه‌ای حدود 15 میلی‌متر است. خارها گندمی‌رنگند و دو نوار تیره نوارهای تیره روشن‌تر است. رنگ موهای صورت، گلو و پیشانی دارچینی متمایل به زرد است. موهای زیر بدن، پهلوها، دم، دست و پا سفیدند. در منطقه سیستان رنگ خارهای پشت و موهای زیر شکم این خارپشت تیره‌رنگ است. بر اساس تحقیقاتی که به تازگی از طریق مطالعه DNA، توسط دکتر پاتون از موزه جانورشناسی دانشگاه برکلی بر روی نمونه‌هائی که در چاه نیمه زابل جمع‌آوری شد انجام گرفت، مشخص گردید که خارپشت‌های این منطقه زیر گونه‌ای به نام (H. a. megalotis) هستند که با زیر گونه کرمان (H. a. Auritus) تفاوت دارند.

اندازه‌ها: طول سر و تنه 150 تا 270 میلی متر، دم 10 تا 55 میلی متر, وزن حدود 450 گرم.

زیستگاه: علف زارها, بوته‌زارهای حاشیه جنگل‌ها، مناطق استپی، باغ‌ها و مزارع.

پراکندگی: در ایران کرمان، سیستان، خراسان،‌ گلستان، تهران، اصفهان و خوزستان.

پراکنش جهانی: آسیا و شمال افریقا.

عادات: اغلب خصوصیاتش شبیه خارپشت اروپایی است، ولی برای ایجاد لانه معمولاً سوراخ‌هایی به عمق 60 تا 100 سانتی‌متر در زمین حفر می‌کند یا در سوراخ سایر جانوران ساکن می‌شود. در موقع احساس خط نیز هر چند تا حدودی گلوله مانند می‌شود ولی مانند خارپشت اروپایی به صورت کاملاً گرد درنمی‌آید. چنانچه این خارپشت را با انگشتان از خارهای پشت بدن گرفته، آویزان کنیم به راحتی سر و اندام‌های حرکتی را بیرون می‌آورد. در مناطق سردسیر خواب زمستانی و در مناطق گرمسیر احتمالاً خواب تابستانی دارد. نوزادان در زمان تولد خارهائی به طول دو میلی‌متر با رنگ‌های متفاوت از سفید چرک تا سیاه دارند. پنج ساعت پس از تولد طول خارها به هشت میلی‌متر می‌رسد.