این بنا درکنار خیابان فردوسی تبریز، درمحله قدیمی مهادمهین واقع گرد یده و درسال 742ه -. ق توسط امیر شیخ حسن چوپان-ملقب به علاءالدین-ساخته شده و بدین خاطر نیز در ابتدا به علائیه و گاه به اعتبار خان مغولی زمان- یعنی سلیمان، نواده هلاکوخان- سلیمانیه نیز نامیده می شده است . وجه تسمیه نام کنونی مسجد، به خاطر نگارش کتیبه های مسجد توسط عبدالله صیرفی- خطاط معروف دوره ایلخانی- و یکی ازشاگردان نامبرده است . امروزه ازبنای اولیه و کتیبه های آن چیزی برجای نمانده است و بنای فعلی بیشترازساخته های دوره قاجار محسوب می گردد. این مسجد یک بار درعهد نایب السلطنه عباس میرزا و باردیگر درسال 1295ه-. ق توسط حاج میرزامحمد قراجه داغی اوانسری- ازعلمای تبریز- و سپس توسط حاج محمد آقا اردبیلی به سال1338ه -. ق تعمیر اساسی گردیده است . درخصوص بنای اولیه این مسجد، درذیل جامع التواریخ آمده است :" … امیر شیخ حسن درتبریز اقامت نمود و عمارت بس عالی ازمسجد و مدرسه و خانقاه وغیرآن درمیدان کهن تبریز بنیاد نهاد و به اندک زمانی برآورد و اکثرش به اتمام رسید؛ چنان که درتبریز ازآن به تکلف تر عمارت نبود . " بنای فعلی مسجد به صورت مستطیل به ابعاد تقریبی 20 × 35 متر است که دربخشی ازآن، شبستانی ستوندار و دربخش دیگر آن، فضایی گنبددار با غرفه ها و دهلیزهای جانبی قرار دارد . گنبد بزرگ و طاق ها و پایه های آجری مسجد درعین سادگی ازجذابیت خاصی برخوردار است . گنبد آجری، به کمک ترنبه هایی برروی بنا قرارگرفته و درقسمت پاطاق آن، عباراتی مربوط به تعمیرات سال 1338ه. ق نوشته اند. تاریخ این تعمیر، روی سنگ مرمرین کوچکی که دربیرون دیوار شمالی مسجد نصب شده، نقر گشته است .
