منطقه شکار ممنوع خرقان، زرندیه

نام انگلیسی:  Kharaghan hunting prohibited region      نام فارسی :  منطقه شکار ممنوع خرقان

منطقه شکار ممنوع خرقان در شمال شهرستان زرندیه تا جنوب بخش نوبران ساوه را در بر گرفته است. وجود زیستگاههای حساس، ارزشمند و گونه های نادر گیاهی علت این ممنوعیت شکار در این منطقه است. قسمتی از اراضی خرقان از رودهای خررود و کلنجین و آوه و رودک و قسمت عمده به وسیله چشمه‌سارهای متعدد مشروب می‌شود از جمله چشمه علی که دارای آب فراوان و در جوار کلنجین و مصرآباد واقع شده است در صورتی که چشمه مزبور از اراضی این دو قریه بیرون می‌آمد به هیچ‌وجه از آب آن استفاده نمی‌کردند و اراضی ده‌های زیردست از قبیل سراب بادقین و سکمس‌آباد را مشروب می‌نمود. در این بلوک معدن نمک ممتازی بود و هم‌چنین در کنار جاده شوسه قزوین – همدان که از این بلوک می‌گذشت چشمه آب گوگردی بود که اهالی و مسافرین در آن استحمام می‌کردند.

سرزمین خرقان در مجموع ناحیه ایست کوهستانی که دو سلسله جبال معروف آن یکی خرقان داغ در حد فاصل خرقان و دهستان درجزین و خلجستان ساوه و دیگری رامند میان خرقان و رامند و دهستان زهرا قرار دارد.  سلسله خرقان داغ در طول منطقه‌ایکه در داخل آن واقع است در هر محل بنامی خوانده می‌شود. دو گردنه معروف این سلسله کوه یکی سلطان بلاغ و دیگری آوه نام دارد که گردنه آوه در هنگام زمستان اغلب بسته می‌شود. رودهای عمده ناحیه خرقان عبارتند از: خررود ـ کلنجین ـ آوه و رودک.

زمینهای خرقان از آب رودها و کاریزها مشروب می‌شود. محصولات کشاورزی خرقان را گندم و جو، حبوبات، بادام و کشمش تشکیل می‌دهد. دامداری نیز در دهات آن رواج دارد و عمده آنرا در مرحله نخست گوسفند و بز و بعد گاو تشخیص می‌دهد. مرکز بخش خرقان شرقی و غربی آوه است که در ١١٠ کیلومتری جنوب قزوین بر سر راه قزوین ـ همدان قرار دارد مرکز خرقان شرقی قصبه کلنجین است که در٣۴ کیلو متری شرق آوه قرار دارد. کلنجین در گذشته اعتبار بیشتری داشته و مرکز تمامی خرقان بشمار میرفته است.

حیات وحش

در منطقه خرقان گونه هایی همچون کل، بز، قوچ، میش، کبک، تیهو و سایر پرندگان شکاری و گونه های نادر گیاهی وجود دارد.