منطقه شکار ممنوع کمر سرخ، سرایان

نام انگلیسی:  Kamarsorkh prohibited region     نام فارسی :  منطقه شکار ممنوع کمر سرخ

این منطقه که در شمال سرایان و استان خراسان جنوبی قرار دارد،‌ از ارتفاعات مشرف به روستای نوده آغاز شده و به ارتفاعات مشرف به روستای دره‌باز شهرستان قائن ختم می‌شود و همجوار شهرستان گناباد نیز هست. این منطقه دارای طبیعت بسیار زیبا و حیات وحش متنوع است که در سال‌های گذشته توسط شکارچیان متخلف صدمات زیادی به آن وارد شده است. منطقه کمر سرخ شهرستان سرایان واقع در استان خراسان جنوبی به استناد بند "و" ماده 6 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست از پانزدهم اسفندماه 89به مدت 5 سال منطقه شکار ممنوع اعلام شد. رشته کوه قهستان در غرب و شاسکوه و آهنگران در شرق آن سر به آسمان سوده و بلندترین قله منطقه کمر سرخ با ۲۸۴۲ متر است.

در این منطقه گیاهان دارویی گوناگون، جنگلهای تنگ، پسته کوهی، بنه، قیچ و بادامشک دیده می‌شود. قریب به ۵۹ گونه پرنده ، ۲۵ نوع پستاندار و ۱۷ گونه از خزندگان و دوزیستان منحصر به فرد زندگی می‌کنند.

منطقه کمرسرخ کمرسرخ به استناد بند "و" ماده 6 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست از تاریخ 15/12/89 به مدت 5 سال به عنوان منطقه شکار ممنوع به تصویب سازمان حفاظت محیط زیست رسیده است. مساحت 11485 هکتار و بین E5825 طول غربی تا E5841 طول شرقی و N3355 عرض جنوبی تا N3405 عرض شمالی واقع گردیده است.

حدود اربعه
شمالاً: از دره نوده به مرز و آبریز سرایان- گناباد و سپس در امتداد خط الراس جغرافیایی مرز سرایان و گناباد و قاین
شرقاً: خط الراس جغرافیایی ارتفاعات مرز سیاسی شهرستان های سرایان و قاین
جنوباً: از دره باز در امتداد خط الراس ارتفاعات کمرسرخ به سمت منتهی الیه اراضی کشاورزی روستای چرمه
غرباً: از منتهی الیه اراضی کشاورزی روستای چرمه و در امتداد دامنه ارتفاعات کوه آسمانی به منتهی الیه اراضی کشاورزی روستای خاور بالا و پس از عبور از دامنه ارتفاعات کوه سیاه به سمت منتهی الیه اراضی کشاورزی روستاهای کریمو، دره­پر، مصعبی و نوده).

پوشش گیاهی
با توجه به جهت ارتفاعات منطقه، آب وهوا ومنابع آبی نسبتا" پوشش گیاهی متنوعی در منطقه کوهستانی وجود دارد. در کف دره ها ورودخانه ها که آب جریان دارد گیاهان آب دوست از قبیل پونه، گزنه، بید، بارهنگ، پده، بید، نسترن وحشی، گز، نیزار، شیرین زبان میروید و در مناطق خشک وارتفاعات منطقه می توان بنه، انجیر وحشی، بادامشک، درمنه، فرفیون، سریش، ریواس، آنغوزه، زیره سیاه، سپند، گل گاو زبان، پیچک، کاکوتی، تلخه بیان، اسپرس، علف هفت بند، بومادران، گون، کلاه میر حسین، کنگر، سوسن، شقایق، لاله سرخ، زنبق، بابونه، کاسنی و دیگر گونه های علفی یکساله و دوساله و خشبی دیده می شود و در دامنه بعضی از ارتفاعات نیزارهای کوچک، انواع درختچه ها و بعضی از گونه های آب دوست مشاهده می شود که نشان دهنده لکه های آبخیز در دل کوه می باشد. در برخی مناطق به دلیل چرای بیش از حد گیاهان مهاجم ازقبیل سپند پوشش بومی منطقه را دگرگون نموده است که نیاز به حفاظت بیشتر دارد.
 

حیات وحش

گونه جانوری متنوعی در منطقه زیست می کنند که گونه شاخص آنرا می توان قوچ ومیش اوریال(ناخالص) نام برد که در سرتاسر منطقه بصورت پراکنده دیده می شود. میزان ارتفاع، جهت و سرعت باد و اشکال زمین شناختی بر میزان پراکنش و زیستگاههای گونه تاثیر گذاشته است. از دیگر پستانداران می توان گرگ، شغال، روباه، گربه وحشی، خرگوش، خفاش، خار پشت، جربیل، پایکا، تشی، ول و….را نام برد. از پرندگان عقاب طلایی، سارگپه، شاهین، دلیجه،جغد، هدهد، زنبور خار، انواع گنجشک، کلاغ سیاه، کلاغ کوهی نوک سرخ، سار، چکاوک، سهره، کوکی معمولی، زاغی، دم جنبانک، زرده پره، قمری، کبک، تیهو، کوکر شکم سیاه، کبوتر چاهی و در فصل زمستان می توان بعضی از گونه های آبزی و کنار آبزی از قبیل اردک سرسبز، آبچیلک، انواع مرغابی سانان و…را نام برد. از گونه خزندگان می توان بزمجه، آگاما، انواع مار ( جعفری، کبری، تیر مار، مار زنگی، قیطانی) انواع مارمولک و از گونه دوزیستان قورباغه و وزغ را نام برد.