این اثر در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۸۹۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر سر راه قدیمی که از بیستون به سرماج می رود در نزدیکی جاده آسفالته کرمانشاه همدان پایه های پل عظیمی وجود دارد که به نام خسرو معروف است بنای پل را به خسرو شاهنشاه ساسانی نسبت می دهند . ابودلف در سفر نامه خود از این پل یاد کرده و می نویسد " در پائین این مکان یک پل عظیم با ساختمان عجیبی بر روی رودخانه گودی نصب شده سپس از این پل گذشته به قریه بزرگ و بسیار آباد و پربرکتی می رسد که ابا ایوب نام داد از روزگار راولینسون به بعد کسی از مسافران و باستان شناسان بدین پل توجه نکرده است . درازای پل خسرو 80/152 متر و پهنای آن 420 سانتیمتر است . در طول پل هشت چشمه است ، نه پایه پل بر روی سنگ فرش که تمام کف رودخانه را بر پهنای تقریبی 50 متر پوشانده بنا شده است . پایه های پل شش ضلعی است هر پایه از سه قسمت درست شده است قسمت میانی که مربع مستطیل شکل است و در دوطرف آن دو آب شکن مثلث شکل که قاعده آن با قطر پایه یکی است قرار دارد . پایه ها از سنگ تراشدار بالا آورده شده است . این سنگ ها به وسیله بست های فلزی دم چلچله ای به یکدیگر محکم شده اند . میان پایه ها را با قلوه سنگ و ملاط گچ سرندی پر کرده اند . از طاق چشمه ها و سطح پل چیزی بر جای نیست اما اگر ما مسیر حرکت سپاهیان اسلام را برای جنگ نهاوند در سال 21 هجری مسیر اکثر سیاحان و جهانگردان اسلامی یعنی راه بغداد به کرمانشاه و بیستون به همدان بدانیم پل خسرو تنها پلی بوده است که اعراب از آن گذشته و پس از عبور از تخت شیرین و سرماج به نهاوند رفته و یزدگرد سوم آخرین شهریار ساسانی را در آن شهر مغلوب کردند . پل خسرو با گذشت زمان آسیب فراوان دیده به طوری که در روزگار صفوی این پل غیر قابل استفاده بوده است به همین دلیل در این زمان پل دیگری بروی دینور آب که در حدود یک کیلومتری بالادست پل ساسانی است زده شده است . پل اخیر به پل نادر آباد بابل شاه عباسی معروف است . در سالهای اخیر جهت رفت و آمد اهالی دهکده های چمبطان پایین و بالا ، بزن آباد بر روی پایه های ساسانی پلی زده شده است . این پل جهت رفت و آمد مردم این روستاها تهیه شده چون پهنای آن حدود یک متر است .
