این اثر در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۰۶۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در انتهای شرق جلگه «سلدوز»، بر روی رودخانه «گدار» و در کنار روستای «میمند»،کیلومتری شمال شرقی سه راهی نقده قرار دارد و آن را به دوره صفوریه و قاجاریه نسبت می‌دهند. موقعیت پل و بقایای جاده قدیمی حکایت از یک راه باستانی بین مهاباد، نقده و ارومیه می‌کند. این پل شاهراه ارتباطی خوبی بین این سه شهر بود. پل به علت سخت‌بودن رودخانه، پی سازی آن‌چنانی ندارد و پایه‌ها مستقیماً روی بستر سخت رودخانه سوار شده‌اند. پل تاریخی میمند دارای دو پایه از سنگ‌های مکعبی تراشدار و آجر و سه چشمه یا دهانه است. دهانه وسطی بزرگ‌ترین چشمه پل است و دهانه‌های کناری هم‌اندازه و کوچکترند. به همین خاطر شیب پل به دو طرف پل است و نمای پل به صورت قوسی دیده می‌شود. پل ممیند چهار مناره یا میل راهنما دارد. بدنه پل با آجر و ملاط آهک ساخته شده و لی بخش فوقانی آن یعنی سطح گذر پل به وسیله سنگ‌های درشت رودخانه‌ای فرش شده است. طول پل بیست و سه متر و عرض آن 30/6 متر و ارتفاع بلندترین نقطه پل 30/8 متر است. کاربرد میل راهنما‌ها علاوه بر جنبه تزیینی هدایت مسافران را به سوی گذرگاه پل در مواقعی که مشکل دید وجود داشته باشد، در پی‌دارد.
