اگر جوی یا حوضچه‌ی آب دیده نمی‌شود، به دنبال قسمتهایی از زمین که گیاه در آن روئیده است بگردیدو سعی کنید نقطه‌ی مناسبی از آن را حفر کنید. ممکن است آب کمب پایینتر از سطح زمین وجود داشته باشد و در حفره جمع شود. حتی کندن کف آبکندها و بستر جوی‌های خشک ممکن است باعث جوشیدن چشمه‌ای در زیر سطح زمین شود، به خصوص در ریگزار این احتمال بیشتر وجود دارد. در کوه، شکاف‌های بین سنگ‌ها را بگردید، ممکن است آب پیدا کنید …
در ساحل، کندن زمین در بالای خط مدّ، به‌خصوص جاهایی که توده‌های شنی بادآورده وجود دارد، می‌تواند شما را به آب آشامیدنی برساند (حدود 5 سانتیمتر یا 2 اینچ، که در روی آب شور قرار دارد) . این آب ممکن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است. در پایین پرتگاه‌های ساحلی، به دنبال سبزی‌ها و گیاهان آب‌دار بگردید، حتی خزه و سرخس. این گیاهان معمولاً درجایی که صخره‌ها جابجا شده و تغییر وضع داده‌اند، وجود دارند و همان جا ممکن است مقداری آب شیرین یا حتی چشمه پیدا کنید.
اگر چنانچه آب شیرین به هیچ وجه پیدا نشود، آب شور هم بوسیله‌ی تقطیر قابل استفاده است. (چگونگی انجام این عمل در بخش تقطیر و روش خورشیدی شرح داده می‌شود.
اخطار
دقت کنید هرگاه حوضچه‌ی آبی را دیدید که در اطراف آن گیاه وجود ندارد، یا استخوان حیوانات در آنجا دیده می‌شود، بدانید که احتمال خطرناک بودن آن آب زیاد است و ممکن است به مواد شیمیایی آلوده شده باشد. کنار آب را بررسی کنید، ممکن است نشانه‌های قلیایی شدن آب را پیدا کنید. همیشه آبی را که از حوضچه‌های آب روی زمین برمی‌دارید، بجوشانید
در صحرا دریاچه‌هایی هستند که راه خروج ندارند. این دریاچه‌ها نمکی هستند و آب آنها قبل از نوشیدن باید تقطیر شود.
جمع‌آوری شبنم
به استثنای باران‌های اسیدی که حاصل فعالیت کارخانه‌ها و مراکز صنعتی است و می‌تواند باعث ایجاد آلودگی در خاک شود، آب باران در هر کجا قابل شرب است و فقط نیاز به جمع کردن دارد. از حوضچه‌های بزرگ استفاده کنید. حفره‌ای در زمین ایجاد کنید و سطح کف و اطراف آن را با خاک رس بپوشانید، حوضچه‌ی خوبی خواهد بود و می‌تواند آب باران را برای شما ذخیره کند. اگر پلاستیک یا پارچه غیر قابل نفوذ دیگری به همراه ندارید، از ورقه‌های فلزی یا پوست درخت هم می‌توانید برای نگهداری آب استفاده کنید. اگر احتمال آلودگی در آب جمع‌آوری شده وجود دارد، آن را بجوشانید
در مناطقی که هوا در روز خیلی گرم و در شب سرد است، شبنم فراوانی می‌توان پیدا کرد. وقتی شبنم روس سطوح فلزی جمع می‌شود، می‌توان آن را نوشید
از پارچه و لباس هم می‌توانید برای جمع‌آوری آب استفاده کنید و در موقع نیاز آن را بچلانید. یک راه جمع‌آوری آب توسط پارچه آن است که پارچه تمیز را دور ساق پا و زانوها بپیچید و در درون گیاه خیس قدیم بزنید.
ردیابی آب به‌وسیله‌ی حیوانات
پستانداران
اغلب حیوانات مدام به آب نیاز دارند. علف‌خوران اگرچه در مسافت‌های طولانی چرا می‌کنند؛ ولی هرگز از آب دور نمی‌شوند، چرا که صبح زود و غروب نیاز به آبشخور دارند. پیگیری ردپای شکارهای بزرگ اغلب به آب منتهی می‌شود. این ردپا را (رو به پایین) تعقیب کنید. گوشتخوارن می‌توانند مدت زیادی را بدون آب سر کنند؛ زیرا آب لازم برای بدن خود را از طریق شکار تأمین می‌کنند. بنابراین، نشانه‌های مثبتی برای رسیدن به آب نیستند
پرندگان
پرندگان دانه‌خوار، مثل سهره و کبوتر و مانند آن، هرگز از آب دور نمی‌شوند. این پرندگان صبح و عصر آب می‌نوشند. در نظر داشته باشید که وقتی این پرندگان مستقیم و پایین پرواز می‌کنند، به سمت آب می‌روند. وقتی از آب برمی‌گردند، سنگین‌اند و از درخت به درخت پرواز می‌کنند تا متناوباً استراحت کنند. مسیر آنها را پیدا کنید، به آب خواهید رسید
پرندگان آبی می‌توانند مسافت‌های زیادی را بدون آب و غذا پرواز کنند. پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزدیکی نیست. قوش‌ها، عقاب‌ها و دیگر پرندگان شکاری می‌توانند آب لازم برای بدن خود را از طریق مایعات موجود در بدن قربانیان خود تأمین کنند، پس نمی‌توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست
خزندگان
خزندگان نیز نمی‌توانند شما را در یافتن آب کمک کنند. آنها از شبنم و رطوبت بدن شکار خود استفاده می‌کنند و می‌توانند مدت مدیدی را بدون آب سر کنند
حشرات
حشرات به خصوص زنبورها، علایم خوبی هستند. آنها از 5/6 کیلومتر دور از لانه یا کندوی خود پرواز می‌کنند؛ اما برای نوشیدن آب وقت معینی ندارند. مورچه‌ها به آب وابسته‌اند. یک ستون مورچه که از درخت بالا می‌رود، به طرف ذخیره کوچکی از آب در حرکت است. اغلب مگس‌ها در فاصله‌ی 90 متری آب هستند، بویژه خرمگس‌های اروپایی با بدن قوس و قزحی‌شان
آثار انسان
آثار پای انسان نیز ممکن است به حفره‌ی آبی ختم شود. البته ممکن است روی آن پوشیده شده باشد. سرپوش را بردارید.
به خاطر داشته باشید
عرق بدن خود را جیره بندی کنید، نه آب را !
اگر مجبورید آب را جیره‌بندی کنید، آن را مزه مزه کنید و آرام بنوشید. پس اگر طی مسافتی طولانی بدون آب، وقتی آب پیدا کردید، با ولع ننوشید. ابتدا آب را مزه مزه کنید و جرعه کوچک بنوشید. جرعه‌های بزرگ در شخصی که تشنگی زیاد کشیده، ایجاد تهوع و استفراغ خواهد کرد و مایعات ضروری بدن را به تحلیل خواهد برد.
تبخیر
درخت و ریشه‌های گیاهان، آب را از زمین می‌کشند؛ اما درخت ممکن است آب را از یک حوضچه‌ی زیرزمینی، در فاصله‌ی 15 متری یا بیشتر بگیرد. رسیدن به این حوضچه با حفر چاله دشوار است. پس خودتان را برای کندن زمین خسته نکنید، بگذارید درخت آب را برای شما بالا بکشد. یک پاکت پلاستیکی را روی یک سر شاخه پر برگ محکم ببندید. تعریق برگ‌ها، آب را در پلاستیک جمع خواهد کرد. برای این کار؛
شاخه‌های پر برگ و تازه را انتخاب کنید. پس از اینکه برگ‌ها درون پاکت جای گرفت، دهانه پاکت را به شاخه محکم کنید، به گونه‌ای که مفری برای خروج بخار حاصله از تنفس برگ‌ها وجود نداشته باشد. قرار دادن پلاستیک روی هر گیاهی رطوبت حاصل از تنفس گیاه را نگاه خواهد داشت و هنگامیکه پلاستیک سرد شود، به‌صورت قطره‌های آب در آن ظاهر خواهد شد. مواظب باشید برگ‌ها با پلاستیک برخورد پیدا نکنند؛ زیرا باعث انحراف قطرات آب جمع شده در پلاستیک در مسیر شیارهای برگ خواهد شد
حتی سبزی‌ها و برگ‌های کنده شده اگر در یک پاکت پلاستیک بزرگ قرار گیرند و کمی بمانند و گرم شوند، تولید آب خواهند کرد. برگ‌ها را در ته پلاستیک قرار دهید و به‌وسیله‌ی طناب از بالا یا تکیه‌گاه چوبی از پایین، پلاستیک را به‌شکلی درآورید که اولاً برگ‌ها با دیواره‌ی پلاستیک تماس پیدا نکنند و ثانیاً شیب اطراف پاکت طوری باشد که قطرات آب در یکجا جمع شود.
تقطیر به روش خورشیدی
حفره‌ای به عمق 45 سانتیمتر و قطر 90 سانتیمتر حفر کنید. ظرفی را در وسط آن ارائه دهید و روی آن را با روکشی پلاستیکی بپوشانید. سنگ یا جسم دیگری را در وسط روکش بگذارید، طوری که انتهای شیب اطراف آن درست روی ظرف قرار گیرد. حرارت خورشید باعث بالارفتن درجه حرارت هوا و خاک حفره خواهد شد و بخار تولید می‌شود. بخار حاصله بصورت قطرات آب در سطح زیرین روکش گرد آمده و داخل ظرف خواهد ریخت. این روش – به‌ویژه در مناطق صحرایی و هرجا که هوا در طول روز گرم و در شب سرد است – بسیار سودمند خواهد بود. پلاستیک خیلی زودتر از هوا سرد شده و کنداسیون زیادی را سبب می‌شود. در این روش تقطیر، در هر 24 ساعت حداقل می‌توانید 55 سی‌سی آب بدست آورید
با روش خورشیدی می‌توانید از مایعات مسموم یا آلوده نیز آب سالم و قابل شرب تهیه کنید
اگر برایتان مقدور بود، آب موجود در ظرف را به وسیله‌ی سیفون خارج کنید. بدین ترتیب مجبور نخواهید بود به ترکیب سیستم دست بزنید.
اخطار
هرگز ادرار یا آب دریا را ننوشید، هرگز! اما از هر دوی آنها می‌توانید پس از تقطیر آب قابل شرب تهیه کنید. پس از تقطیر آب دریا، می‌توانید از نمک باقیمانده از آن هم استفاده کنید.
تقطیر
کیت‌های تقطیر یکی از لوازم ضروری برای طبیعت مردان است؛ اما خودتان هم می‌توانید آن را بسازید. برای تقطیر یک مایع، شما به چیزی نیاز دارید که کار قرع و انبیق را برایتان انجام دهد. شلنگی را از دو سو در دو ظرف قرار دهید و اطراف درپوش ظرف را محکم کنید. در یک ظرف مایع قابل تقطیر قرار دارد که با حرارت گرم می‌شود و بخار حاصله از مسیر شلنگ را به داخل ظرف دیگر می‌ریزد. بهتر است اطراف شلنگ را به‌وسیله‌ی آب خنک نگاه دارید تا عمل تقطیر بهتر انجام گیرد. برای جلوگیری از هدر رفتن بخار آب، اطراف مدخل ورود شلنگ به ظرف‌ها را با گل یا شن خیس محکم کنید
روش ساده‌تر، استفاده از روش تقطیر خورشیدی است. این روش بیشتر طول می‌کشد؛ اما انجام آن ساده‌تر است
برای پوشاندن در ظرف می‌توانید از ورقه‌ای فلزی یا پوست درخت و حتی برگ استفاده کنید
نظرات بسته شده است.