مرور رده
سازهای سنتی ایران
اولین اثری که از سازهای شبیه سنتور به دست آمده اثری است از حجاری های دوره های آشوریان و بابلیان در 669 قبل از میلاد که نشان می دهد این ساز را به وسیله بند به گردن می آویختند. به دلیل قرار داشتن ایران در مسیر جاده ابریشم بین شرق و غرب و تغییر دائمی مرزها در شرایط کشورگشایی ها فرهنگها نیز مرتب دستخوش تحول شده و این تحول آلات موسیقی را بی نصیب نگذاشته است به طوریکه به درستی معلوم نیست سنتور ابتدا در کدام کشور مورد استفاده بوده است ولی مطمئنا ایرانیها قبل ازظهور اسلام با این ساز آشنا بودند و آن را کونار می نامیدند.
ساز سفید مهره
«سفید مهره» سازی محلی است که در تقسیم بندی سازها در گروه موسیقی نواحی و جزء سازهای بادی به شمار می آید که در مراسم عزادری امام حسین(ع) نواخته می شود. این ساز محلی که در چترود به«سفید ماره» معروف است. نوعی از صدف…
ساز چلیک
سازی حلبی است كه با چوب نواخته می شود. از این ساز در روستای راویز رفسنجان در مراسم مذهبی استفاده می شود.
ساز سنگ
این ساز بدوی علاوه بر مناطق یاد شده در بعضی از روستاهای كهنوج و سبزه و اران نیز نواخته می شود، به این صورت كه سنگ ها را به شكل هایی مسطح و تیغه ای می تراشند و در سر ضرب آهنگ ها و ترانه ها به هم می كوبند.
چوبسر (چوب سحر): چوبی است به…
ساز کوزک
مناطق شناسایی شده این ساز، دهستان های نزدیك فهرج و نرماشیر است. كوزك در این مناطق با دو اندازه كوچك و بزرگ استفاده می شود كه كوزك بزرگ را با دست و كوبه ای قابل انعطاف (در حال حاضر دمپایی ابری) می نوازند. شكل و تكنیك نوازندگی كوزك خصوصاً…
ساز درک
نوعی ساز پوستی دو طرفه است كه با تسمه به گردن نوازنده آویزان می شود و برعكس دهل، پوست ها موازی زمین قرار می گیرند و به جای چوب و تركه با انگشتان دست نواخته می شود. معمولاً بر بدنه این ساز زنگوله با نخی از جنس كنف آویزان است و نوازنده در…
ساز جاریگ
سازی است استوانه ای و كوچك كه بر دو دهانه آن پوست می كشند و داخل آن مقداری سنگ ریزه (ریگ) می ریزند. نوازنده در حال اجرای ریتم بر روی یكی از پوست ها، جاریگ را در حالتی شوك دار پایین و بالا می كند و از برخورد ریگ ها با پوست بالا و پایین،…
ساز چوغرو
در روستای بیدخون مَرغك بم شناسایی شده و در هنگام رقص و پایكوبی نواخته می شده است. پوست چوغرو از جنس پوست بز و گوسفند بوده است و دو زنگوله در دو طرف كمانه و تعدادی حلقه فلزی در چهارچوب چوبی آن آویزان است.
طرز نواختن چوغرو نیز بسیار…
ساز چوغ
سازی است سنگی كه روی یك طرف آن را با پوست بز یا گوسفند می پوشانند. تا دو دهه قبل، این ساز در بین گروهی از ساربانان و شتربانان رواج داشته است، به این ترتیب كه آن را با طناب روی شتری به نام شتر سر آهنگ (راه بلد) می بسته اند و ساربان…
ساز کرنای فارس
یکی از کهن ترین سازهای بادی ایران و از خانواده سازهای بادی قمیش دار است. شکل ظاهری آن بسیار شبیه سرنا ولی طولی بلندتر دارد. کرناهای امروزی بین 75 تا 110 سانتی متر طول دارند و همگی از دو بخش چوبی و برنجی تشکیل شده اند. بخش چوبی آن حدود 35…
ساز کرنای لاهیجان
این ساز شباهت بسیار کمی به کرنای فارس دارد و منحصر به شهر لاهیجان واقع در استان گیلان است. جنس آن به طور کامل از گیاه نی و طولش بین 3 تا 4 متر است. یک عدد کدوی توخالی در دهانه خروجی اش با زاویه 180 درجه روبروی نوازنده قرار دارد. این ساز…